|
Od Redakcji Drodzy Czytelnicy! Św. Augustyn był przekonany, że serce człowieka nie zazna pokoju, zanim nie wypełni się miłością Chrystusa. Wiele stronic poświęcił permanentnemu stanowi tęsknoty za Bogiem, który niczym cień towarzyszy człowiekowi w jego ziemskiej wędrówce. W podobny sposób o głodzie ludzkiego serca napomykała św. Katarzyna ze Sieny, używając określenia "pragnienie". Dnia 1 maja 2011 roku, w niedzielę Miłosierdzia, podczas uroczystej liturgii sprawowanej na placu św. Piotra w Rzymie, zostanie ogłoszony błogosławionym i wyniesiony na ołtarze Jan Paweł II. W ten sposób wypełni się wołanie i prośba wiernych, a może nawet niewierzących, wyrażona w czasie pogrzebu w haśle Santo subito. rozmowę redakcyjną z udziałem STANISŁAWA TOKARSKIEGO MS, psychologa i kierownika duchowego, KAZIMIERZA PEKA MIC, teologa i zastępcy redaktora naczelnego "Pastores", KRZYSZTOFA KOSEŁY, socjologa z Uniwersytetu Warszawskiego, i PAWŁA KRZEMIŃSKIEGO, dziennikarza, prowadzi KS. MIROSŁAW CHOLEWA, redaktor naczelny "Pastores" Zdawałoby się, że przez przypadek scena ta rozgrywa się w bibliotece - bibliotece Oxfordu. Ale nie jest to przypadek, raczej ironia losu, jeśli, oczywiście, bibliotekę zdefiniujemy jako świątynię wiedzy, miejsce ze wszech miar bezpieczne, zaciszne i oddzielone od świata gustowną architekturą półek, dźwigającą oprawne w skórę i marmurkowy papier płody umysłów, rezultaty bezpiecznego rozszczepiania atomów idei, choć również zapisy walk, cierpień, dokonywanych wyborów i ich rezultatów w postaci zdrad i ludzkiej niezłomności. W opisie historii życia Jakuba, syna Izaaka, uwagę czytelnika Księgi Rodzaju zatrzymać może jeden ważny szczegół. Jakub miał "wykradzione" błogosławieństwo swojego ojca i podczas 20 lat spędzonych w Charanie otrzymał wiele znaków potwierdzających Bożą przychylność wobec niego. Kiedy jednak wracał do Kanaanu, do ziemi swojego ojca Izaaka, i nad potokiem Jabbok zmagał się z Bogiem, walczył właśnie o błogosławieństwo. "Kim jest ksiądz? Aby w zadowalający sposób odpowiedzieć na to pytanie, trzeba koniecznie otworzyć Biblię. Kapłaństwo chrześcijańskie znajduje bowiem w tekstach biblijnych historię własnych początków oraz wyjaśnienie swej specyfiki. Pisma Starego Testamentu przypisują kapłaństwu fundamentalne znaczenie. KS. MACIEJ WAROWNY Nawróciwszy się, umacniaj braci
Po trzech latach chodzenia z Jezusem, zaliczony do grona najbliższych przyjaciół (J 15,14 n.), obdarzony prymatem i władzą kluczy (Mt 16,18 n.), Szymon Piotr słyszy: „A ty, kiedy się nawrócisz, umacniaj twoich braci!” (Łk 22,32). Można niekiedy spotkać się z opinią, że celibat nie odgrywa znaczącej roli w kapłaństwie. W chwilach kryzysu wymóg celibatu często zdaje się być najbardziej problematyczny, ale doświadczeni ojcowie duchowni raczej wskazują na załamanie się życia modlitewnego kapłana jako na główną przyczynę jego trudności. Modlitwa kapłana nie tylko podtrzymuje więź z Bogiem, ale również ona sama jest przez kapłaństwo kształtowana. "Niech zstąpi Duch Twój i odnosi oblicze ziemi. Tej ziemi!" - wzywał Jan Paweł II podczas homilii wygłoszonej na Placu Zwycięstwa 2 czerwca 1979 roku. Wielu, i słusznie, zrozumiało, że "ziemią" jest świat i Kościół, życie każdej rodziny i osoby, i zaczęło je odnawiać. Ludzie przyłożyli się do odnawiania polityki i ekonomii, do ulepszania życia osobistego i wyglądu swoich miast. Niewątpliwie pod względem społeczno-psychologicznym celibat jest pewną prowokacją. W świecie, który właściwie nie wierzy już w życie po śmierci, ta forma życia oznacza nieustanny protest przeciwko powszechnej powierzchowności. Zgodnie z przesłaniem celibatu życie na ziemi z jego radościami i cierpieniami to nie wszystko. Orędzia papieskie na Światowe Dni Młodzieży łamią schematy i są zaproszeniem do wędrówki „pod prąd” współczesnego świata. Jest to niezastąpiona wskazówka dla duszpasterzy w codziennej pracy z młodymi, ale także zbiór wielu informacji koniecznych do nawiązania i utrzymania twórczego kontaktu z nimi. Wiadomo, że kryzysy różnie są przeżywane i przezwyciężane, także w życiu kapłańskim i zakonnym. Nie zawsze siłą napędową w ich przeżywaniu jest wiara, zaufanie Bogu i szukanie Jego woli. Zdarza się, że nie ma w nich autentycznego odniesienia do Boga. Wówczas Bóg i wartości objawione praktycznie nie stanowią żadnego punktu odniesienia i źródła pomocy w poszukiwaniu mądrych i Bożych rozwiązań w tych trudnych sytuacjach. Jeśli powołanie jest dialogiem między Bogiem a człowiekiem, to warto zadbać o to, aby człowiek był w tym dialogu jak najbardziej wolny i świadomy. Każdy w pewnym sensie jest ograniczony własną historią, osobowością, a niekiedy poważnymi trudnościami natury psychicznej. W tym kontekście rolą psychologa winna być pomoc w tym, aby dialog człowieka z Bogiem mógł dokonywać się w sposób jak najbardziej świadomy i wolny od obecnych w sferze psychicznej ograniczeń. W podejściu do wspólnot kościelnych zderzają się dwie skrajności: nadmierny idealizm i nadmierny krytycyzm. W pierwszym zakłada się, że wspólnoty złożone są z samych świętych, wobec tego nie ma w nich miejsca na żadne słabości, trudności, a już na pewno na grzechy. Tradycja wywiadów z papieżami nie jest ani szczególnie długa, ani obfita. Urzędujący papieże zabierają głos w różnorakich sprawach bardzo często, jednak forma wywiadu nie jest uznawana za powszechny sposób komunikacji. Tym bardziej cieszy zarówno inicjatywa Petera Seewalda, jak i zgoda papieża Benedykta XVI na szczerą rozmowę utrwaloną w książce Światłość świata. |
Pastores poleca
Archiwum Menu |