|
Od Redakcji Artykuły Nasza rozmowa Nasza modlitwa Nad nauczaniem Kościoła Z życia Kościoła Pytania i odpowiedzi Świadectwa Lektury Wydarzenia Ogłoszenia To Our Readers Contents Drodzy Czytelnicy! Katolicy w Polsce szukają pogłębienia swojej wiary i tym należy tłumaczyć niesłabnące od lat zainteresowanie rekolekcjami zamkniętymi dla małych grup, zapotrzebowanie na indywidualne towarzyszenie duchowe, liczny udział w ruchach kościelnych. Na co dzień praktykują oni swoją wiarę po prostu we wspólnocie parafialnej. Na ile sama parafia powinna odpowiadać na tę potrzebę głębszej duchowości i wprowadzać w modlitwę? A może ma wprost tę potrzebę osobistej więzi z Bogiem budzić? Kiedy jest to realnie możliwe? HENRYK DZIADOSZ SJ Apostołowie już na początku istnienia Kościoła zdawali sobie sprawę, że źródłem ich życia jest zmartwychwstały Jezus, że On jest ich Panem, że z tego związku rodzi się ewangelizacja. Wiedzieli również, że nie może być ewangelizacji bez modlitwy i bez karmienia się słowem Bożym. Dlatego wybrali siedmiu diakonów, aby zajęli się obsługiwaniem stołów i rozdawaniem jałmużny, a oni sami oddali się modlitwie i posłudze słowa (zob. Dz 6,1-7). KS. STANISŁAW HARĘZGA Każdy wierzący w większym czy mniejszym stopniu odczuwa potrzebę lepszej modlitwy - takiej, która przemieniałaby jego życie i prowadziła do żywej relacji z Bogiem. W szczególny sposób dotyczy to księży organizujących wspólną modlitwę wiernych i nią kierujących. KS. BP WACŁAW DEPO Dar kapłaństwa i związane z nim misterium modlitwy jest „spotkaniem dwóch pragnień, związkiem przymierza między Bogiem i człowiekiem w Chrystusie” (por. KKK, 2560.2564). To Chrystus jest Jedynym i Wiecznym Kapłanem, który „ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. KS. JÓZEF GÓRZYŃSKI Wydaje się oczywiste, że o znaczeniu przestrzeni sakralnej w naszej praktyce wiary, szczególnie w modlitwie, czy to prywatnej, czy wspólnotowej, nie ma potrzeby się nawzajem przekonywać. Każdy bowiem praktykujący wiarę, nie tylko przecież chrześcijanin, doświadcza tej potrzeby osobiście. MIECZYSŁAW KOŻUCH SJ Są ludzie, którzy kiedyś modlili się, potem odeszli od modlitwy i są przekonani, że obecnie nie są już do niej zdolni. Są osoby konsekrowane i księża, którzy również doszli do podobnego przeświadczenia; porzucili praktykę modlitwy, a nawet stracili do niej pociąg. Na pewno nikt z nas nie lekceważy modlitwy świadomie. RYSZARD KEMPIAK SDB Ewangelista Łukasz, opisując codzienne życie wspólnoty jerozolimskiej, pisze: „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach” (Dz 2,42). Wyszczególnia cztery elementy tworzące wewnętrzną fizjonomię wspólnoty: słuchanie Słowa, łamanie chleba, wspólnotę braterską i modlitwę. STANISŁAW ZASADA Trzech poznańskich proboszczów opowiada, jak w swoich parafiach mobilizują wiernych do modlitwy – co robią, żeby chrzest, pierwsza Komunia święta, ślub czy pogrzeb były kolejną zachętą do potraktowania wiary na serio. Mówią o tym, co im się udaje. I o tym, że czasem są po ludzku bezsilni. KS. WOJCIECH NOWACKI Parafia to dla wielu ludzi podstawowa jednostka administracji kościelnej lub coś w rodzaju lokalnego centrum sakramentalnej obsługi wierzących. To świątynia, plebania, dom parafialny, proboszcz i jego współpracownicy oraz określone terytorium. z KS. KARD. STANISŁAWEM DZIWISZEM, metropolitą krakowskim, przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski ds. Duchowieństwa, rozmawia ks. Wojciech Węckowski Kiedyś, gdy Ojciec Święty Jan Paweł II wracał do Watykanu wraz z Księdzem Kardynałem z wizytacji w jakiejś rzymskiej parafii, stałem na chodniku w oczekiwaniu na papieski samochód. Gdy podjeżdżaliście w orszaku policji, zobaczyłem, że w dłoniach Papieża znajdował się różaniec. Wielu po takiej wizytacji pewnie rozmawiałoby o tym, jak było na tej parafii. A Ojciec Święty jakby każdą wolną chwilę wykorzystywał na modlitwę. Czy rzeczywiście tak było? Strona 1 z 3
|
Pastores poleca
Archiwum Menu |
