Promieniowanie ojcostwa w niczym nie przypomina tego, co zwykle uważamy za normalny, sceniczny dramat. Nie znajdziemy tu intrygi, zdarzeń, akcji, trudno mówić nawet o dialogu postaci.

Zasadniczą rolę pełnią natomiast długie monologi bohaterów, które są swoistym strumieniem świadomości, krążącym wokół tajemnicy ludzkiej osoby. Dramaturg mówi o niej za pomocą symbolicznych obrazów ojca, matki i dziecka. Ten, kto pozna ojca – zdaje się mówić autor – pozna również siebie. Można, a nawet trzeba to zapisać także w taki sposób: kto pozna Ojca, pozna również siebie. Kto zrozumie ojcostwo, zrozumie cały świat.

Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 91 (2) Wiosna 2021.