[…] Powołanie do kapłaństwa wyraża całość i jedność wieloaspektowego życia człowieka. Dla wielu dorastających mężczyzn dookreślenie siebie w perspektywie powołania do kapłaństwa jest momentem trudnym. Doświadczają bowiem nacisków ze strony otoczenia, przymuszających ich do określonych wyborów, nierzadko niezgodnych z drogą powołania.

Czują się zakłopotani, niespokojni, niezdecydowani i izolowani z powodu swoich pragnień. Gdy podejmą decyzję o rozpoczęciu drogi powołania, ich rozeznawanie wchodzi w nowy etap. Proces formacji seminaryjnej dostarcza perspektywy, w której własna wizja kapłaństwa konfrontuje się z modelem proponowanym przez Kościół. Właściwie przebiegający dalszy proces formacji pozostawia miejsce na integrowanie różnych elementów składających się na model kapłaństwa, przepracowywanie ich na język własnych pojęć oraz włączanie do obrazu siebie. W taki sposób kształtuje się poczucie identyfikacji z Kościołem, to znaczy myślenie i odczuwanie zgodne z myśleniem i odczuwaniem Kościoła. […]