(…)Ważną cechą Festiwalu jest jego przeglądowy charakter. Wykonawcy wybierają zarówno dawne, zamknięte w klasycznej formie eposu opowieści (świetny Nick Henessey z Wielkiej Brytanii recytował fiński epos Kalewalę), jak i te oparte na poetyckiej czy dramatycznej literaturze (Studnia O. przedstawiła program skomponowany z twórczości Mirona Białoszewskiego, a francuska wykonawczyni Jeanne Ferron zbliżony do teatru jednego aktora spektakl Historia Julii i jej Romea na podstawie dramatu Szekspira), aż po historie przekazywane w tradycji ustnej z pokolenia na pokolenie (Janet Pankowsky – meksykańska wykonawczyni o polskich korzeniach – Opowieści ze sznurka na pranie). Najbardziej cenne były dla mnie spotkania (trudno nazwać je spektaklami) z opowiadaczami sięgającymi do żywych opowieści swojej kultury, do ustnych historii, które poprzez zawartą w nich mądrość i uniwersalność świetnie współgrają z dzisiejszą rzeczywistością, pokazują starą prawdę, że człowiek jest ten sam, choć nie taki sam. Warto choć jedno z tych spotkań przywołać. (…)