Wspólnota uczniów jest najgłębszym pragnieniem Chrystusa Pana; o nią modlił się podczas Ostatniej Wieczerzy, tuż przed swoją męką i śmiercią: „aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś” (J 17,21). Ta modlitwa Jezusa – o jedność uczniów, dla wiarygodności chrześcijaństwa, jest ciągle aktualna i aktualizowana w czasie każdej Eucharystii, ale z własnego doświadczenia wiemy, że mamy z jednością wiele trudności na co dzień.

1. Nie musimy się bać zmagań o wspólnotę i poszukiwania dróg do niej, mimo wielu niepowodzeń w ciągu całej historii Kościoła. „Wszystkie napięcia w Kościele są twórcze, a wiele z nich polega na jego oczyszczeniu” (ks. E. Staniek). Także współ­czesne wysiłki ekumeniczne, po pierwszej fali entuzjazmu w do­bie posoborowej, obecnie wydają się przeżywać zastój. Warto pamiętać, iż źródłem oraz nadzieją jedności jest sam Jezus i Jego dzieło zbawcze, jakie dokonało się w męce, śmierci i zmartwych­wstaniu (bp Z. Kiernikowski, S. Przepierski OP). Od ludzkiej strony ważne jest szczere zaangażowanie się w budowanie jedności chrześcijan oraz autentyzm, zarówno w wymiarze indywidualnym (ks. R. Skrzypczak), jak i wspólnotowym (P. Kreeft), gdyż tylko takie budowanie wspólnoty – na prawdzie – daje szansę trwałości.

2. Przeszkodami w tym procesie scalania Kościoła jest ulega­nie grzechom niszczącym jedność (ks. M. Cholewa) oraz podda­wanie się lękowi przed wchodzeniem w głębsze relacje (A. Rusak). Jesteśmy ludźmi kruchymi, słabymi, upadającymi, ale zawsze mamy szansę powrotu, gdyż Kościół katolicki nie jest wypreparowanym Kościołem „czystych”, ale nawracających się grzeszników (M. Jaworski OCD). Współcześnie małżeństwo i rodzina (M. Za­górska, Iwona) okazuje się polem duchowej walki o człowieka i jedność społeczeństwa, stąd taka a nie inna tematyka obecnego synodu biskupów (ks. P. Mazurkiewicz).

3. Dziś, jak w każdej epoce, w różnych częściach świata moż­na wskazać wiele wręcz heroicznych przykładów trwania w jed­ności (B. Zajączkowska, K. Buzikowski OMI, rozmowa z małżonkami E. i E. Hebert). Perspektywa ewangeliczna stawia nam bardzo wysoko poprzeczkę, chodzi bowiem o świadome obumieranie, by żyć dla Boga (K. Wons SDS). Jest to możliwe tylko dzięki działaniu Ducha Świętego w nas, dlatego nieustannie Go przyzywajmy – Veni Sancte Spiritus! (s. Édith).

Tematykę numeru uzupełniają zagadnienia: powiązania teologii i poezji (M. Mikołajczak), wspólnej, wielowiekowej historii oraz przenikającej się kultury Żydów i Polaków (B. Łoziński) oraz konfliktu przepisów liturgicznych z praktyką pogrzebu po kre­macji ciała (bp P. Greger).

Mamy nadzieję, że obecny numer „Pastores” będzie dodawał czytelnikom odwagi w zmaganiu o jedność z Bogiem i ludźmi w Kościele.

 

KS. MIROSŁAW CHOLEWA

redaktor naczelny