Królowa Polski, Ludwika Maria, już w 1649 roku rozpoczęła starania o sprowadzenie wizytek (Zakon Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, założony w 1610 roku przez św. Franciszka Salezego i św. Joannę Franciszkę de Chantal) do Polski; jednak dopiero latem 1653 roku udało się wyprawić do Polski 12 sióstr. Ta pierwsza podróż wizytek do Warszawy, zaplanowana drogą morską do Gdańska, nie osiągnęła jednak celu – po trzech miesiącach, w ciągu których statek zmagał się ze sztormem, napadem piratów i pożarem, podupadłe na duchu siostry zawróciły do Calais.

Nowa wyprawa, tym razem pewniejszą drogą lądową, w 1654 roku wyruszyła do Warszawy. Pod koniec czerwca tego roku królowa mogła wreszcie powitać 15 sióstr. 9 sierpnia 1654 roku odbyła się uroczystość ich wprowadzenia do klasztoru.

W obrębie zabudowań klasztornych, co niezwykłe w skali całej Warszawy, zachował się w stanie niemal nienaruszonym zespół oryginalnych drewnianych i murowanych budynków z XVII i XVIII wieku. Najważniejszym obiektem pośród nich jest sam klasztor, przylegający do tylnej elewacji kościoła. W obrębie klauzury najciekawszym budynkiem jest z pewnością dwukondygnacyjna, drewniana kalwaria, również pochodząca z XVII wieku. Mało komu dane jednak będzie zobaczyć to, co leży za klauzurą, dla wszystkich natomiast otwarte są drzwi samego kościoła. (...)

KRZYSZTOF SMÓLSKI