KS. SŁAWOMIR KUNKA

(...) Bóg się nie pomylił, stwarzając każdego konkretnego człowieka: tak przed grzechem pierworodnym, jak po przekroczeniu pierwotnej niewinności przez Adama i jego żonę. To prawda, że w jakimś konkretnym człowieku może nastąpić zachwianie naturalnego porządku, na przykład w liczbie chromosomów. Nigdy jednak nie dojdzie do złamania kodu stwórczego, który polega na zaistnieniu i trwaniu z miłości i do miłości.

Osoby z upośledzeniem umysłowym mają szczególną wrażliwość wyczucia tej miłości. Ze względu na swoją słabość i ograniczenia od początku musiała towarzyszyć im szczególna, bardzo ofiarna miłość matki, ojca, opiekunki czy wychowawcy. Dlatego – moim zdaniem – łatwiej im utożsamić istnienie z miłością. Czynią to intuicyjnie. Choć codzienne trudy życia mogą również im prawdę tę przysłaniać. (...)