Jest wieczór wigilii Święta Miłosierdzia Bożego i kanonizacji Jana Pawła II. W półmroku płockiej katedry pojawia się delikatny jasny punkt. Kończy się Droga Światła. Błękitne tło obrazu z Janem Pawłem II kontrastuje z bielą komży młodego księdza, który podchodzi do ambonki. Zaczyna mówić... nieśmiało, pokornie, z uśmiechem... Mówi rzeczy tak niezwykłe, że nawet sam błogosławiony Papież na obrazie wygląda, jakby za plecami mówiącego zatrzymał się i zasłuchał w słowa płynące od pulpitu. (...) Był grudzień 2013 roku. Piotr był w szpitalu. Pan Bóg wprowadził go już bardzo mocno na drogę łaski przez cierpienie. Do podjęcia pozostała jedna ważna decyzja. Święcenia kapłańskie. Kiedy piszę te słowa, jeszcze raz mam przed oczyma chwilę, kiedy w szpitalnej sali rozmawialiśmy, najpierw o bliskich już wtedy świętach Bożego Narodzenia. Temat święceń wyniknął bardzo spontanicznie. Piotr był już diakonem. Po badaniach stało się jasne, że jego życie może zgasnąć niemal z dnia na dzień. Nie mówiliśmy wtedy o tym. Miało przecież być Boże Narodzenie. I w końcu słowa Piotra: „Ojcze, gdyby były możliwe święcenia, to ja bym chciał”. (...)

KS. JAROSŁAW KWIATKOWSKI