KS. MIROSŁAW STANISŁAW WRÓBEL

Jezus w rozmowie z kobietą samarytańską (J 4,5-26) podejmuje zagadnienie miejsca, czasu i formy prawdziwego kultu Boga. Choć w narracji Ewangelista ściśle precyzuje miejsce (w mieście Sychar przy studni Jakuba, w pobliżu pola, które Jakub dał swemu synowi Józefowi), czas (około godziny szóstej, a więc około południa) i wyznawców Boga (Żydzi i Samarytanie) – to jednak chodzi mu o głębszy sens, o nowe „miejsce”, nowy „czas”, nowych „wyznawców” i nowych „szafarzy”. Chce on prowadzić wszystkich czytelników po drodze wiary wraz z Samarytanką, aby dostrzegli w Jezusie – Proroka, Mesjasza i Zbawiciela świata, który swoich wyznawców zanurza w „Bożej czasoprzestrzeni” – w Duchu i w Prawdzie. (...)