Religijność jest faktem społecznym oraz cnotą moralną. Socjologowie, a za nimi media, badają religijność jako zjawisko obserwowalne i mie­rzal­ne. Można podliczyć ludzi według kategorii dominicantes czy com­mu­nicantes. Można też zadawać im pytania w rodzaju: Czy wierzysz w ist­nienie diabła? Czy dzielisz się opłatkiem na święta? Czy akceptujesz naukę Kościoła w sprawie antykoncepcji? Konkluzje takiego socjologicznego studium dają pewien obraz społeczeństwa, jego praktyk religijnych oraz etosu. Mogą one coś niecoś powiedzieć o miejscu Kościoła jako rzeczywistości widzialnej w życiu konkretnej społeczności. Jest to jednak opis zewnętrzny, niewnikający w istotę misterium Kościoła; dla polityków może znaczący, ale dla refleksji duszpasterskiej, w gruncie rzeczy, mało istotny. Jeśli wpadniemy w pułapkę myślenia, że najważniejsze jest podtrzymywanie istniejących społecznych zjawisk religijności, to nasza tro­ska o Kościół i o duszpasterstwo zostanie w swym rdzeniu spłycona. (...)

WOJCIECH GIERTYCH OP