Drodzy Czytelnicy!
„W obecnej sytuacji kulturowo-cywilizacyjnej Zachodu przekonania i postawy pisarzy/artystów oraz wynikające z nich tezy, treści zawarte w literackiej formie nierzadko są ateistyczne, agnostyczne, achrześcijańskie czy antychrześcijańskie” (ks. J. Szymik). Ta diagnoza wyczula na odwieczną i nadal aktualną pokusę szatana, jaką jest atakowany człowiek tęskniący za spełnieniem się w wolności – „będziecie jako bogowie” (por. Rdz 3,5). Gdy jej ulegamy i okazujemy nieposłuszeństwo Bogu, przynosi ona cierpkie owoce wewnętrznego zniewolenia i życiowej katastrofy. W obecnym numerze „Pastores” przyjrzymy się temu, co stanowi prawdziwą wolność i co ku niej prowadzi.
1. Kto jest prawdziwie wolny? W pełni wolny jest Jezus Chrystus posłuszny woli Ojca, a zarazem zdolny do przekraczania granic wyznaczanych przez tylko ludzkie tradycje (ks. G. Strzelczyk). Wolni są ci, którzy do Niego należą i podążają Jego drogą, jak Maryja. Nie wystarczy podziwiać Jej cnoty, trzeba jeszcze je naśladować (o. K. Wyszyński). Uzdalnia nas do tego Duch Święty – pierwszy Nauczyciel wolności (ks. M. Warowny). Na tej drodze ku wolności mamy pomoc, którą są święci, a wśród nich św. Benedykt ze swoją Regułą (K. Małys OSB), i św. Ignacy Loyola z Ćwiczeniami duchownymi (P. Kropisz SJ) – dzięki temu, że sami przebyli tę drogę. Nam, dzisiejszym duszpasterzom, sporo mają do powiedzenia także polscy święci pasterze żyjący w niełatwych czasach, jak choćby prymas August Hlond (P. Jasina TChr). Święci dani są nam jako drogowskazy w każdym pokoleniu (rozmowa z Z. J. Kijasem OFMConv). Również w najtrudniejszych sytuacjach „Jezus wzywa nas, żebyśmy uważnie słuchali, co mówi Duch do Kościołów, i podejmowali potrzebne działania” (D. Sullivan MAfr).
2. Jakie są praktyczne rady dla podążających drogą wolności? Najpierw chodzi o osobistą głęboką relację z Bogiem, którą nawiązujemy, podążając za Jezusem drogą „w dół” – pokory, cierpienia i kenozy (J. Vanier). Następnie potrzebujemy nauczyć się słuchać Boga i Jego słowa (K. Osuch SJ), co dotyczy również dzieci (M. Zachara MIC). Posłuszeństwo w duchu wiary rodzi się ze słuchania Boga i odczytywania Jego woli w głosie przełożonych (rozmowa z K. Kralką SAC). Pewną trudność może sprawiać odróżnianie prawdziwego posłuszeństwa od fałszywego, ponieważ na zewnątrz „wyglądają” podobnie, jednak ich źródło jest całkowicie inne (ks. G. Puchalski). W formacji warto znaleźć właściwą ścieżkę między ciasnymi ramkami a całkowitą swobodą (A. Rusak). Wiele też możemy nauczyć się od młodych (A. Król SDB) i sami odzyskiwać młodość ducha, jeśli wsłuchamy się w to, czym żyją, i cierpliwie, z empatią będziemy im towarzyszyć bez ulegania pokusie klerykalizmu i dawania szybkich odpowiedzi (ks. A. Ważny). Pan Bóg w procesie oczyszczania naszego serca ku wolności posługuje się i wiernymi świeckimi (I. Macioł SDB), czego zwłaszcza mocno doświadczają duszpasterze na Wschodzie (ks. P. Kisielnicki, ks. S. Laskowski). Trzeba ponadto osobistych decyzji, niekiedy trudnych, do przyjmowania tego daru Bożej wolności (E. MIC). Nigdy też dość wdzięczności za życie – własne i osób nam powierzonych (rozmowa z ks. O. de Bonnewijnem). Życzymy wytrwałości na drodze otwierania się na słowo Boże, przyjmowania woli Boga i smakowania owoców wolności ducha.
MIROSŁAW CHOLEWA
redaktor naczelny
