Książka, której autorem jest prezbiter archidiecezji krakowskiej, duszpasterz, teolog, ceniony rekolekcjonista, autor licznych publikacji dotyczących liturgii, inicjator i współorganizator rekolekcji Mysterium fascinans, wypełnia istotną lukę na naszym rynku wydawniczym. Zazwyczaj bowiem popularne pozycje o liturgii koncentrują się na przybliżaniu czytelnikom samej celebracji liturgicznej, a więc objaśniają sens gestów czy znaków, liturgiczne obrzędy i modlitwy, tłumaczą ich genezę i historię, ale nie wychodzą poza obszar samej celebracji. Natomiast publikacje dotyczące różnych praktycznych aspektów życia chrześcijańskiego zwykle nie odnoszą się do liturgii lub odnoszą się w bardzo niewielkim stopniu.
Święta codzienność to książka w pewnym sensie uniwersalna, przekraczająca te ograniczenia. Ujmuje liturgię w kontekście całego życia chrześcijańskiego albo, inaczej mówiąc, traktuje o życiu chrześcijańskim, które w liturgii znajduje swój wyraz, a zarazem jest przez nią formowane. Liturgia bowiem stanowi integralną i konieczną część egzystencji chrześcijanina, a nie odizolowaną od niej sferę sakralną. W zamyśle Boga całe życie człowieka we wszystkich jego wymiarach (nauka, praca, zarabianie pieniędzy, małżeństwo, rodzina, wychowywanie dzieci, kapłaństwo i życie konsekrowane, uczucia, seksualność, wypoczynek, sport, hobby itd.) ma się stawać kultem składanym Ojcu przez Chrystusa w Duchu Świętym. We wszystkich tych sprawach można bowiem kochać Boga i innych ludzi albo, przeciwnie, być małostkowym egoistą i uprawiać kult własnego „ja”, kult innych ludzi lub jakichkolwiek rzeczy stworzonych. Miarę naszego życia stanowi sam Chrystus, którego kapłańskie dzieło Jego życia, śmierci i zmartwychwstania jest najdoskonalszym kultem oddanym Ojcu, uobecnianym i dostępnym w liturgii. Koniecznie więc potrzebujemy uczestnictwa w liturgii nie dla samego wypełnienia kościelnego prawa, ale po to, by nasze życie stawało się tym, czym stawać się powinno. O tym wszystkim traktuje omawiana książka. Jest to jak najbardziej pozycja teologiczna, ale nie akademicka, napisana językiem prostym, wręcz swobodnym. To publikacja szalenie praktyczna, ale głęboko osadzona w rzetelnej teologii. Pierwsze sześć rozdziałów ma charakter bardziej teologiczny, choć bynajmniej nie czysto teoretyczny. Autor pisze w nich o Bożym zamyśle wobec świata i człowieka (rozdz. 1), o biblijnej koncepcji świętości (rozdz. 2), o istocie liturgii i jej relacji do życia (rozdz. 3 i 4), o sakramentach i ich znaczeniu dla życia (rozdz. 5) oraz o człowieku ukształtowanym przez liturgię (rozdz. 6). Trzy ostatnie rozdziały odnoszą się bezpośrednio do celebracji liturgii i dotyczą właściwej ars celebrandi (sztuka celebrowania) zarówno księdza, jak i osoby świeckiej (rozdz. 7), liturgii jako szkoły modlitwy osobistej (rozdz. 8) oraz liturgii domowej, czyli przeżywania życia liturgicznego w rodzinie z dziećmi (rozdz. 9). Książka – jak zaznacza ks. Porosło we Wprowadzeniu – zrodziła się w znacznej mierze w toku głoszenia różnych rekolekcji. Na podkreślenie zasługuje także wielka lojalność autora wobec osób, które były dla niego pomocą lub źródłem inspiracji. Jeśli dana partia tekstu powstała jako owoc przemyśleń inspirowanych jakąś publikacją lub rozmową, wyraźnie zaznacza to w przypisach. Książkę można polecić nie tylko osobom szczególnie zainteresowanym liturgią. Z pożytkiem przeczyta ją każdy, komu zależy na relacji z żywym Bogiem i kto pragnie przeżyć swoje życie jako „rozumną służbę Bożą” (por. Rz 12,1).
mz
