To praktyczny podręcznik teologii ascetycznej i mistycznej autorstwa jednego z wybitnych ekspertów Soboru Watykańskiego II i promotora odnowy liturgicznej. Choć oryginał został wydany niemal pół wieku temu, nie stracił nic ze swej aktualności. Bouyer przekonuje, że duchowość chrześcijaństwa jest wielkim bogactwem podarowanym nam przez samego Boga. Żaden ze świętych nie tworzył odrębnej duchowości, a tylko ukazywał sobie współczesnym tę jedyną, chrześcijańską, „dostosowaną jedynie – i to raczej w sposobie przedstawiania niż w istocie – do aktualnych potrzeb epoki”. Tworzenie zatem jakichś odrębnych duchowości dla kleru diecezjalnego i zakonnego uznaje autor za niepotrzebne budowanie dodatkowej kapliczki. Nie umniejsza roli ojców duchowości i nie faworyzuje żadnej szkoły, „w przekonaniu, że jedna jest tylko duchowość katolicka (...) głoszona przez Kościół duchowość Ewangelii”. Sporo uwagi poświęca rozróżnieniu między życiem religijnym, duchowym i wewnętrznym. Zauważa, że tak działalność charytatywna, choćby prowadzona z najwyższym poświęceniem, jak regularne przyjmowanie sakramentów i udział w nabożeństwach nie stanowią same w sobie istoty chrześcijaństwa. Nie chodzi tu o pomniejszanie roli zewnętrznych praktyk. Źle się jednak dzieje, gdy pobożne praktyki oraz dobre uczynki wyczerpują definicję duchowości chrześcijan. Często zapomina się o tym, że Bóg nie jest ideą, ale żywą Osobą. „Pierwszym i najważniejszym wydarzeniem jest więc fakt, że Bóg do nas przemówił.” Jego słowa przechowuje Kościół, dlatego „trzeba wrosnąć w Kościół, prawdziwe Ciało Chrystusa, aby uczestniczyć w Duchu Chrystusa i przyjmować Jego słowa (...) jako zawsze żywe i życiodajne”. Słowa te w zamyśle Bożym są dla nas życiem, a nie jedynie pokarmem dla myśli czy zabawką dla wyobraźni. „Nasze życie duchowe będzie chrześcijańskie w tej mierze, w jakiej będzie się w nim realizowała osobista relacja do Boga.” Dzięki relacji z Nim człowiek – jeśli nie zamyka się zazdrośnie w sobie – może – przez miłość – pozwolić się kształtować. Boża miłość agape nie jest jak nasza, ludzka, miłością pragnienia, ale „darem par excellence, czystym darem stwórczym”. Bóg nie tylko miłuje, sam jest miłością. Bouyer przedstawia różne odcienie chrześcijańskiej duchowości w poszczególnych formach powołania, pochyla się nad różnymi metodami medytacji i kontemplacji, główną uwagę poświęcając liturgii.

ank