W wykładach i rozważaniach rekolekcyjnych, które składają się na tę książkę, wciąż powraca motyw wspólnoty. Autor (ur. 1957) przygląda się wspólnocie uczniów Jezusa, pokazuje, jak i kiedy pękają więzy uczniów z Nim i jak On później tych rozproszonych ludzi gromadzi. Luis A. Tagle przygląda się też wspólnocie pierwszych chrześcijan pod kątem ich życia wiarą w zmartwychwstanie. W tym sensie Wielkanoc jawi się jako rzeczywiście „nowa przestrzeń życia”. Moc zmartwychwstania jest również czymś, co i my, jako wspólnota chrześcijańska, musimy na nowo odkryć, uchwycić i sobie przyswoić. Z tego Wydarzenia wciąż rodzi się Kościół. Świat, w którym obecny metropolita Manili dostrzega z jednej strony „globalizację elit”, a z drugiej codzienne „krzyżowanie ubogich”, szuka prawdziwej komunii. Prawdziwej, czyli uzdrowionej i odnowionej przez Tego, który zatriumfował nad grzechem i śmiercią. Właśnie Kościół, „złożony z wiernych z różnych krajów, kultur, tradycji, języków i obszarów rozwoju ekonomicznego, (...) ma szczególną możliwość objawienia światu wspólnoty, którą mogą tworzyć ludzie bardzo różni od siebie”. Filipiński kardynał w swoje rozważania rekolekcyjne w sposób naturalny wplata konkretne doświadczenia, rozmowy ze spotkanymi ludźmi, albo przytacza zasłyszane, niekiedy wręcz powalające, opowieści o ludziach, w których pękały bariery izolacji czy pretensji. Wiele razy w tej książce daje dowód tego, ile sam jako pasterz i teolog zawdzięcza świeckim, braciom w prezbiteracie, seminarzystom, zakonnikom, ludziom ubogim, ile się od nich uczy. Bo pasterz również należy do Jezusowej trzody. Kard. Tagle napomina wprost takich pasterzy, którzy „gubią miłość, dając się uwieść władzy, przywilejom i prestiżowi wiążącemu się z pełnionym urzędem”. Nie stroni też od zadania im ważnych pytań, jak: „Czy Jezus, który niepokojąc, wyzwala nas od zła, jest wciąż najważniejszym motywem naszych kazań i naszego życia?”, lub: „Czy z kurtuazji wobec niewierzących mam wypierać się, że wierzę?”. Przytacza jednocześnie przykłady tego, do czego może prowadzić zaangażowana wiara w Chrystusa. Warto zagłębić się w tę przepiękną, również w sensie języka i stylu, narrację i dać sobie przypomnieć, może kolejny raz, że Galilea, Jerozolima, Wieczernik to nie tylko konkretne miejsca, ale również wydarzenia w historii naszego życia.

af