KS. JANUSZ CHYŁA

Pełniąc od blisko 10 lat posługę wicerektora seminarium duchownego, zadaję, sobie na modlitwie i podczas rozmów z osobami odpowiedzialnymi za formację przyszłych prezbiterów, wiele pytań dotyczących wychowania seminarzystów. Bardzo cenne są wspólnotowe poszukiwania na nie odpowiedzi. W tym zakresie pomocą służą także opinie, pozytywne i negatywne, księży spoza kręgu wychowawców i wykładowców seminaryjnych, sióstr zakonnych i osób świeckich. Ich spojrzenie – oryginalne z powodu dystansu wobec seminaryjnej codzienności – często jest wyrazem troski o to, ażeby pomóc potencjalnym kandydatom do kapłaństwa w odkryciu powołania, a następnie w zapewnieniu im możliwie optymalnych warunków formacji. Jej celem jest wychowanie odpowiedzialnego i mądrego głosiciela słowa Bożego, gorliwego szafarza sakramentów i ofiarnego sługi ludzi potrzebujących pomocy. W procesie tym chodzi o spełnienie tęsknoty Kościoła za świętymi pasterzami. Aby przybliżyć się do chrześcijańskiego rozumienia miłości i Kościoła, trzeba otwarcia na objawienie. Poznanie to, w najgłębszej istocie, wiąże się z wiarą. Stąd równie ważne – obok pytania o wychowanie seminarzysty do miłości – jest pytanie o wychowanie go do wiary. (...)