KS. STANISŁAW HARĘZGA

Do istoty królestwa Bożego, jakie głosił i uobecnił w historii Jezus Chrystus, należy konfrontacja z szatanem, "władcą tego świata" (J 12,31; 14,30; 16,11). Zakończyła się ona zwycięstwem Chrystusa na krzyżu, kiedy pokonał On szatana i zmartwychwstając dał ludziom możliwość udziału w swym zwycięstwie mocą Ducha Świętego. Nie obejdzie się to jednak bez konieczności osobistego wejścia w dramat trwającej nadal walki ze złem. Wpisana jest ona bowiem w Boży plan zbawienia aż po paruzję Syna Bożego, który ostatecznie przekaże królowanie Bogu Ojcu, aby "Bóg był wszystkim we wszystkich" (zob. 1 Kor 15,24-28).
Chcąc zwyciężać w Chrystusie, chrześcijanin musi być otwarty na Jego przykład walki z szatanem i kontemplując tę tajemnicę otwierać się na działanie Ducha Świętego, by czerpać z niej potrzebną moc i światło. Najlepszym miejscem dla tej kontemplacji będzie lectio divina wszystkich demonologicznych tekstów Nowego Testamentu. Myśląc o ich modlitewnej lekturze, warto wcześniej uświadomić sobie, jakie są istotne elementy obrazu Jezusa jako egzorcysty. Uczynimy to w oparciu o Ewangelię według św. Marka, która na ten temat ma najwięcej do powiedzenia. Marek jako jedyny z autorów Nowego Testamentu, sięgając do terminolo­gii semickiej, posługuje się słowem satanas ("szatan"), a nie greckim diabolos ("diabeł"). Na określenie złego ducha stosuje on też zamiennie dwa inne wyrażenia: daimonion ("demon") i pneuma akatharton ("duch nieczysty"). Choć Ewangelia Marka jest najkrótsza ze wszystkich, to jednak wykazuje największe zainteresowanie tematem egzorcyzmów. Są one dobrze umieszczone w ewangelicznej narracji i mają bogate znaczenie antropologiczne i teologiczne. Warto sięgnąć do tych tekstów, które przekazują orędzie napomnienia i nadziei, by uczyć się umiejętności walki z szatanem i umacniać się w jej kontynuacji aż po ostateczne zwycięstwo królestwa Bożego. (...)