MACIEJ ZACHARA MIC

W liście apostolskim motu proprio Summorum Pontificum papież Benedykt XVI określił liturgię sprawowaną z użyciem ksiąg sprzed ostatniej reformy liturgii jako nadzwyczajną formę rytu rzymskiego, zaś w osobnym liście do biskupów, towarzyszącym owemu motu proprio, wyraził przekonanie, że zachowanie bogactw tradycyjnej liturgii wyjdzie na dobre wszystkim.
Z przekonania o prawdziwości tych słów zrodził się poniższy tekst, który jest małym przyczynkiem do mistagogii Mszy świętej według obrzędów z Mszału św. Piusa V. Nie jest to wykład o historii liturgii ani też naukowa analiza poszczególnych elementów Ordo missae. Jest to raczej medytacyjna refleksja nad niektórymi częściami obrzędów mszalnych z dawniejszego Mszału, powstała na podstawie zarówno osobistego studium, jak i praktyki celebracji według tej formy liturgii.


Psalm 43 (42): Iudica me Deus1

"Wymierz mi, Boże, sprawiedliwość i broń sprawy mojej przeciw ludowi niezbożnemu,
Ty bowiem, Boże, jesteś ucieczką moją,
czemu mnie odrzuciłeś?
Ześlij swą światłość i wierność swoją: niech one mnie wiodą,
niech mnie przywiodą na Twą górę świętą, do Twoich przybytków.
I przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który jest weselem i radością moją.
I będę Cię chwalił na cytrze, Boże, Boże mój.
Duszo moja, czemuś zgnębiona i czemu miotasz się we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę,
zbawienie mego oblicza i Boga mojego."
Psalm ten, odmawiany na przemian przez przewodniczącego liturgii i usługujących, rozpoczyna modlitwy u stopni ołtarza. Już św. Ambroży z Mediolanu w swej katechezie O misteriach poświadczył zastosowanie tego Psalmu na początku Eucharystii, a do obrzędów Mszy rzymskiej wszedł on w X wieku w nadreńskich opactwach benedyktyńskich. (...)