Ewangelizacje uliczne w Warszawie "na Długiej" to dzieło podejmowane przez grupy Odnowy w Duchu Świętym z obu warszawskich diecezji, wspierane także przez inne ruchy. Rozpoczynamy zawsze półgodzinną modlitwą w salce przy kościele ojców paulinów. Z kapłańskim błogosławieństwem wychodzimy na ulicę. Najpierw idzie grupa śpiewająca  -  jej  zadaniem  jest  przyciągnięcie  uwagi  przechodniów.  Potem ewangelizatorzy parami, jak uczniowie Jezusa, który też rozsyłał swoich uczniów po dwóch. Ewangelizatorami mogą być osoby przygotowane przez specjalny kurs, taki jak kurs "Paweł" czy kurs "Pierwsze Słowo". Oni podejmują rozmowy z tymi, którzy się przy nas zatrzymują "zwabieni" śpiewem czy wystawianą scenką. Głoszą im kerygmat. Każda para ewangelizatorów dostaje swojego "anioła stróża" - są to osoby, które modlą się za tę konkretną parę oraz za osoby, z którymi ona rozmawia. W ewangelizacjach ulicznych uczestniczy jeszcze grupa ludzi podejmujących permanentną modlitwę wstawienniczą za całe dzieło ewangelizacji oraz za osoby ewangelizowane, które z różnych powodów nie przyjmują kerygmatu. Grupa teatralna przyciąga widzów interesującymi scenkami. One także mają charakter ewangelizacyjny. Wreszcie są osoby dające publicznie świadectwo oraz ksiądz czuwający nad całością, który swoją obecnością poświadcza naszą przynależność do Kościoła rzymskokatolickiego. Jest to niezwykle ważne, ponieważ wiele osób obawia się, czy nie jesteśmy sektą. Ewangelizacje kończymy wspólną modlitwą na chodniku koło kościoła.
Ewangelizacje uliczne wprowadził u nas ks. Andrzej Grefkowicz, który z podobną formą głoszenia Chrystusa i Jego Ewangelii zetknął się w Brukseli i Paryżu, zwłaszcza z ewangelizacją prowadzoną przez Wspólnotę Emmanuel. Początkowo nie mógł podjąć tej inicjatywy w Polsce ze względu na panujący wtedy ustrój komunistyczny. Pierwsze próby ewangelizacji miały miejsce w skromniejszym wymiarze. Dopiero po 1995 przybrały taką formę, w jakiej są prowadzone obecnie. (...)