Druga część książki Benedykta XVI Jezus z Nazaretu  - jak wskazuje podtytuł - jest kontynuacją treści od miejsca, w którym zakończył się tom pierwszy, obejmuje wydarzenia od wjazdu do Jerozolimy aż po zmartwychwstanie. Chodzić więc będzie głównie o Paschę Jezusa. Ci wszyscy, którzy czytali tom pierwszy, mogą się spodziewać w drugim nie tylko kontynuacji treści - odnajdą także bardzo zbliżony styl oraz co najmniej jeden wątek metodologiczny. Podobnie jak w pierwszym tomie, Benedykt XVI stara się akcentować wiarygodność historyczną Ewangelii, nie unikając przy tym polemiki z niektórymi stanowiskami egzegetycznymi, które - jego zdaniem - tę wiarygodność rozmywają, przyczyniając się do tego, iż lud Boży z trudem odnajduje postać "rzeczywistego Jezusa". Wątki polemiczne można odczytywać jako plus i zarazem minus książki. Z jednej strony bowiem uwagi krytyczne Papieża mogą stanowić pewien punkt wyjścia do budowania solidnych podstaw obrazu Jezusa wobec zarzutów stawianych w egzegezie liberalnej, ale z drugiej strony dla osób mniej wprawnych w problemach współczesnej dyskusji teologicznej mogą stanowić balast, z którym niełatwo będzie sobie poradzić.
Warto zatem skierować uwagę na główne teologiczne tematy książki. I tutaj, podobnie jak to było w pierwszym tomie, Benedykt XVI dokonuje dość swobodnego wyboru rozwijanych wątków. Nie ukrywając tego zresztą, wybiera te elementy, które uważa za szczególnie interesujące i ważne. Mamy więc do czynienia nie z systematycznym komentarzem do Ewangelii ani tym bardziej z systematyczną chrystologią, ale z dość swo­bodną refleksją, wzorowaną (prawdopodobnie świadomie) na stylu Ojców Kościoła czy średniowiecznej teologii monastycznej. Oczywiście, może to zrodzić pewien niedosyt u tych, którzy poszukują właśnie całościowego wykładu, natomiast zdecydowanie bardziej pozwala na śledzenie wątków drogich Papieżowi. (...)

KS. GRZEGORZ STRZELCZYK