KS. BP DOMINIQUE REY

Biskupi w podejmowaniu swojej odpowiedzialności pasterskiej muszą niekiedy zmierzyć się z sytuacjami dotyczącymi pewnych duchownych, którzy dopuścili się czynów zabronionych przez prawo. Sytuacje te są złożone. Skłaniają do współcierpienia z ofiarami czynów popełnionych przez wyświęconego szafarza. Plamią one wizerunek Kościoła, wywołują zgorszenie i odrzucenie. Są także wykorzystywane przez środki przekazu (prasę, telewizję, internet...), które mają skłonność do wywierania presji i niedoceniania działań Kościoła.
Sprawca przestępstw może uznać fakty, ale czasem głosi swoją niewinność i mówi o wymierzonym w niego „spisku”.
Biskup musi mieć wzgląd na dobro wspólne, a jednocześnie – nie zapominając o wyrządzonym złu i koniecznych sankcjach kanonicznych – pomóc oskarżonemu w znalezieniu drogi odkupienia. Nie wolno mu także zapomnieć o ofiarach, których zaufanie do Kościoła mogło zostać zniszczone na zawsze.
W związku ze sprawami sądowymi biskup znajduje się w krzyżowym ogniu rozważań ludzkich, a zarazem prawnych, kanonicznych, związanych z przekazem informacji... Z podobnych sytuacji, z którymi sam miałem do czynienia, wybrałem kilka kierunków refleksji i kilka postaw, które wy­dają mi się użyteczne.