Drodzy Czytelnicy!

Rektorzy seminariów duchownych w Polsce wprowadzili zwyczaj, aby każdy z seminarzystów choć jeden raz uczestniczył w pielgrzymce na Jasną Górę wraz z innymi alumnami przygotowującymi się do przyjęcia sakramentu święceń. Redakcja „Pastores”, pragnąc wesprzeć tę inicjatywę, pięć lat temu przygotowała numer specjalny kwartalnika „Msza życia”. Również w tym roku dla uczestników pielgrzymki został wydany specjalny zeszyt. Teksty, stanowiące w większości wybór z wcześniejszych numerów pisma, ułożono tak, żeby służyły przeżywaniu dnia skupienia. Takim dniem będzie z pewnością wspomniana pielgrzymka. Dzień skupienia warto sobie zaplanować i w innych okolicznościach codziennego życia. Dlatego adresatami numeru specjalnego kwartalnika „Pastores” są także wszyscy ci, którzy już otrzymali sakrament święceń.
1. Jednego dnia skupienia nie sposób przeżyć tak, jak z góry zaplanowanego cyklu rekolekcji. Ale nawet jeden dzień jest dobrą okazją, aby podjąć pewien namysł nad własnym doświadczeniem. Staje się ono niekiedy przygniatającym ciężarem, powodowanym różnymi aktywnościami. Rodzi to niekiedy poczucie przemęczenia, chęć odosobnienia, a nawet samotności. Uciekanie od takich sytuacji nie jest właściwym rozwiązaniem. Również dzień skupienia nie ma stanowić formy alienacji od rzeczywistości. W doświadczeniu osamotnienia da się rozpoznać obecność Pana (M. Pilśniak OP, W. Prus OP). Pomóc w tym może nie tyle nowa aktywność wobec Niego, ile raczej przyjęcie Jego działania w stosunku
Od Redakcji
do nas. Trzeba kontemplacji oblicza Jezusa, Jego rąk... (A. Pelanow-
ski OSPPE, ks. B. Chenu). To właśnie odkrywanie Jego miłości, a nie tylko uznawanie własnej winy, prowadzi do przemiany (ks. F.-X. Dumortier). Jedynie Bóg może nas nawrócić do siebie (ks. bp Z. Kiernikowski). Doświadczył tego św. Augustyn (ks. J. Naumowicz). Nie da się żyć na co dzień wiarą bez towarzystwa Ducha Pana (A. Louf SOCist). Bez Niego człowiek nie uzyska także upragnionej wolności zarówno wobec Boga, jak i ludzi (Benedykt XVI). Świat tych relacji szczególnie ujawnia się
w życiu celibatariuszy (ks. W. Rzeszowski, D. Sullivan MAfr).

2. Pragniemy przy tej okazji przypomnieć założenia, jakimi kierujemy się od początku istnienia naszego kwartalnika. Na łamach „Pastores” nie promujemy jakiejś jednej duchowości, ale jesteśmy otwarci na wszelkie dary i charyzmaty, jakimi Duch Święty obdarza Kościół dla dobra wszystkich. Po pierwsze, staramy się kłaść silny akcent na formację duchową (zob. PDV, 45). Nawet podejmując refleksje dotyczące duszpasterstwa, chcemy, by miały one ścisły związek z osobistą formacją duchową kapłanów i kleryków. Po drugie, poświęcamy wiele miejsca formacji ludzkiej (zob. PDV, 43), stanowiącej fundament poprzednio wymienionej, gdyż okazuje się ona ważna w dążeniu do pełni człowieczeństwa oraz dla wiarygodności posługi kapłańskiej. Chociaż „Pastores” adresowane jest zasadniczo do księży i seminarzystów, to jednak, ze względu na uniwersalność obu nurtów formacyjnych, z lektury kwartalnika mogą odnieść korzyść także osoby konsekrowane oraz świeccy uwrażliwieni na formację kapłańską.
Ufamy, że nasze pismo może stanowić wsparcie dla osobistej formacji, jak również dla programów formacji stałej w diecezjach i zakonach. Życzymy, aby niniejszy numer specjalny „Pastores” przyczynił się, choćby w niewielkim stopniu, do głębszego przeżycia dnia skupienia.1

ks. Mirosław Cholewa – Kazimierz Pek MIC