Najnowsze badania włoskich naukowców potwierdzają hipotezę, że Całun Turyński jest 2000-letnią relikwią, a nie jak wcześniej twierdzono płótnem pochodzącym z czasów średniowiecza. Odkrycie to jest dziełem prof. Giulio Fantiego z Uniwersytetu w Padwie, który od ponad 25 lat prowadzi badania nad całunem.
Dzięki najnowocześniejszym mikroskopom – pozwalającym badać nanocząsteczki – włoski naukowiec kolejny raz przebadał próbki płótna pobrane z całunu w latach ’70 i znalazł na nim mikrocząsteczki krwi, które ukazywałyby niewątpliwe oznaki śmierci Jezusa, dokładnie tak, jak opisano je w Biblii. Szczegółowe wyniki badań znawca całunu zawarł w pracy opublikowanej na łamach „Archives of Hematology Case Reports and Reviews” i zatytułowanej: „Nowe spojrzenie na krew. Dowody z Całunu Turyńskiego zgodne z torturami Jezusa” (https://www.clinsurggroup.us/articles/AHCRR-9-144.pdf). Prof. Fanti jest specjalistą inżynierii przemysłowej, był m.in. zaangażowany w projekty kosmiczne (sondy Giotto i Cassini-Huygens).
Dowody z całunu odpowiadają opisowi z Biblii
Analizowane cząsteczki ujawniły obecność hemoglobiny i dwóch różnych rodzajów krwi, które naukowiec oznaczył jako A i B. Prof. Fanti wyjaśnił, że sugeruje to, iż tkanina została użyta przez kogoś z prawdziwymi krwawiącymi ranami, a nie, jak zakłada wielu krytyków całunu, powstałymi przy użyciu atramentu, barwnika, farby lub innych technik. Ta sama analiza wykazała również, że we krwi odnaleziono nanocząsteczki „rozpoznane jako kreatynina”.
Naukowiec przypomniał, że jest ona uwalniana do krwiobiegu, gdy dana osoba doznaje urazu mięśni lub gdy uszkodzone są komórki mózgu, serca lub mięśni szkieletowych. Prof. Fanti stwierdził, że „odpowiada to bardzo ciężkim torturom, jakich doznał Jezus”. „Wysoka zawartość kreatyniny stwierdzona w próbkach”, czytamy w badaniu, „można wyjaśnić ostatnią godziną życia Jezusa przed śmiercią na krzyżu, która była spowodowana zmniejszonym przepływem krwi do nerek, spowodowanym również hipowolemią (zmniejszeniem ilości krwi w organizmie, które nie zapewnia wystarczających warunków do funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego) i poważnym odwodnieniem”.
Komentując te odkrycia prof. Giulio Fanti stwierdził, że są one zgodne z Biblią. Przytoczył słowa z Ewangelii św. Jana (19,28), gdzie Jezus powiedział, że jest spragniony. Zauważył, że przeprowadzone analizy sugerują również, że osoba, której krew odcisnęła się na tkaninie, cierpiała na zespół mocznicowy, który występuje, gdy nerki nie są w stanie wyeliminować produktów przemiany materii. Chociaż stan ten jest zwykle spowodowany chorobą nerek, może być również spowodowany tępym urazem narządów, który zdaniem prof. Fantiego mógł wystąpić, gdy Jezus był biczowany. Tutaj również istnieje związek z Ewangelią św. Jana (19,1), gdzie czytamy: „Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować”.
Dwa rodzaje krwi i ślady ziemi
W analizie wykryto dwa różne rodzaje krwi. „Odnoszę się do krwi typu A jako tej, która wypłynęła ze zwłok, a zatem krwi pośmiertnej, która składa się z mikrocytów wskazujących na cierpienie oddechowe Jezusa na krzyżu” – tłumaczył prof. Fanti. Dodał, że krew typu B była „sprzed śmierci z powodu różnic wynikających z koagulacji. Składa się ona ze skorup skoagulowanej krwi, która prawdopodobnie powstała, gdy Jezus był na krzyżu lub wstąpił na Kalwarię”.
Oba rodzaje krwi zawierały również ślady materiałów ziemistych, które według prof. Fantiego zwykle znajdują się w Jerozolimie, takich jak glina i wapień, co sugeruje, że całun mógł pochodzić z tego regionu. W Ewangelii św. Marka (15,46) wspomina się, jak Józef z Arymatei, „kupił płótno, zdjął Jezusa z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, który wykuty był w skale”. Według włoskiego naukowca wyjaśniałoby to również obecność materiałów ziemnych, ponieważ jest bardzo prawdopodobne, że ciało Jezusa nie zostało umyte, ale szybko złożone w wykutym w skale grobie. „Kiedy pojechałem do Jerozolimy, aby przeanalizować pyłki pobrane z całunu geolog Amir Sandler z Geological Survey of Jerusalem rozpoznał między innymi smektyty i illit, które są grupą minerałów typowych dla gleby jerozolimskiej, a także inny materiał pochodzący z wiatrów saharyjskich” – podkreślił prof. Fanti.
Całun Turyński nie pochodzi ze średniowiecza
Pisząc o badaniach włoskiego naukowca agencja CNA przytoczyła wypowiedź o. Roberta Spitzera. Jezuita jest szefem Magis Center of Reason and Faith i autorem wielu publikacji nt. Całunu Turyńskiego. Wskazał on, że „wszystkie wskazówki znalezione w badaniu prof. Fantiego pokrywają się z ukrzyżowaniem Jezusa Chrystusa”. Odnosząc się do opinii, wedle których całun jest średniowiecznym fałszerstwem, zauważył on, że hipotetyczny średniowieczny fałszerz nie mógłby przewidzieć badań naukowych prowadzonych nad tkaniną w XXI wieku. „Nie użyłby więc w swej pracy surowicy krwi ofiary, która doświadczyła ciężkiego urazu wielonarządowego” – zauważył jezuita.
Obrońca autentyczności „świętego płótna” przytoczył też wyniki badań włókien celulozy zawartej w próbkach z całunu. Przeprowadził je w 2022 r. zespół naukowców pod kierunkiem prof. Liberato De Caro z włoskiego Instytutu Krystalografii. Zastosowano metodę rozpraszania promieni rentgenowskich pod szerokim kątem (WAXS). W ten sposób można zbadać degradację strukturalną całunu i naturalne starzenie się celulozy. Nić pobrana z turyńskiego płótna okazała się podobna do innej, pochodzącej z Masady, którą Rzymianie oblegali w 73 r. po Chr. Wyniki były „w pełni zgodne”. Pozwoliło to stwierdzić, że wiek tkaniny powinien wynosić około 2000 lat – co odpowiada czasowi śmierci Chrystusa.
Najnowsze badania po raz kolejny podważają ustalenia naukowców, którzy w latach 80. badali całun z użyciem metody datowania izotopem węgla C-14. Według tej analizy, płótno pochodziłoby z lat 1260–1390 po Chr. Byłoby zatem średniowieczną fałszywką, albo całunem jakiejś osoby ukrzyżowanej w średniowieczu. Zdaniem ojca Spitzera badanie metodą węglową było niewiarygodne, ponieważ wpływ na wyniki mogły mieć zanieczyszczenia próbek, które pobrano z jednej, niewielkiej części całunu, podczas gdy należało pobrać wiele próbek z różnych części płótna. Jezuita podkreślił, że obecne badanie przy pomocy rozpraszania promieni rentgenowskich to „naprawdę idealny test datowania i dodaje wiarygodności innym zebranym danym”.
Całun Turyński o wymiarach 437x113x112,5 cm przechowywany jest w specjalnej kaplicy w katedrze św. Jana Chrzciciela w Turynie. Kościół nie wypowiedział się oficjalnie na temat autentyczności „świętego płótna”.
Źródło: https://www.ekai.pl/nowe-badania-calunu-turynskiego-czy-slady-krwi-odpowiadaja-opisowi-ewangelii/
Fot. AFP/EAST NEWS
