Co to jest błogosławieństwo? Co to znaczy udzielać błogosławieństwa? Chcąc odpowiedzieć na te pytania w sposób prosty, ale nie trywialny, należy odwołać się najpierw do ogólnej idei błogosławieństwa, bez której nie jesteśmy w stanie zrozumieć błogosławieństw udzielanych w Kościele Chrystusowym. Paradygmat błogosławieństwa, najszerzej rozumianego, obejmuje stwórczy, zbawczy i uświęcający dar Boga oraz pełną wdzięczności i uwielbienia Boga odpowiedź człowieka (uświęcenie i kult).
1. Katechizm Kościoła Katolickiego, chcąc ukazać liturgię Kościoła w pełnym świetle, odwołuje się do pojęcia błogosławieństwa, które w najszerszym rozumieniu jest najpierw czynnością Boską, gdyż wszelkie dobro pochodzi od Boga. Jego źródłem jest Bóg w Trójcy Jedyny. Polega ono na dawaniu życia, czyli na uczestnictwie człowieka w życiu Bożym.
Z perspektywy Boga, czyli z góry, błogosławieństwo jawi się jako słowo miłości i dar (łac. bene-dictio, gr. eu-logia). Błogosławieństwo widziane jako dzieło Boże obejmuje najpierw dzieło stworzenia, będące wolnym darem miłości Ojca – Syna – Ducha Świętego aż do wypełnienia się czasów (eschatologia). Całe dzieło Boże jako historia zbawienia jest błogosławieństwem. Z perspektywy człowieka jest ono adoracją Stwórcy i oddaniem się Mu w dziękczynieniu. Jest uwielbieniem Boga, począwszy od liturgicznego poematu o pierwszym stworzeniu aż po eschatologiczną pieśń Jeruzalem niebieskiego. Błogosławieństwo jest więc z jednej strony uświęceniem człowieka przez Boga, a z drugiej kultem/ uwielbieniem Boga przez człowieka.
2. W ten Bosko-ludzki wymiar błogosławieństwa wpisana jest… (…)
Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 106 (1) 2025.
KS. BOGUSŁAW MIGUT (ur. 1960), kierownik Katedry Teologii Liturgii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, rekolekcjonista. Opublikował m.in. książkę Liturgia jako teologia żywa.
