Na jedno z takich spotkań umówiłem się z pracownikami uniwersyteckimi wydziału socjologii. Usłyszałem najpierw o tak zwanym ciążeniu struktur tradycyjnych, z krótkim wyjaśnieniem istoty problemu. Okazało się, że potrzebne zmiany w różnych obszarach życia wyglądają na bardzo trudne albo wręcz niemoż­liwe do przeprowadzenia nie tylko dla pojedynczych osób czy wspólnot, ale nawet dla większej liczby środowisk czy instytucji, choćby to były zmiany dobre i konieczne.
Te obserwacje, uzupełniane przez kolejne doświadczenia, pobudzały do odkrywania sekretu struktur, schematów i mecha­nizmów, obecnych także w Kościele, oglądanych nie tylko z per­spektywy socjologicznej, lecz nade wszystko w świetle wiary.

Konieczność okresu propedeutycznego
Z wielu powodów przedmiotem szczególnej uwagi – nie tylko mojej – są wyższe seminaria duchowne. Poszukujemy dróg, ja­kimi Kościół – również w swoich strukturach formacji – może podążać i ewoluować w bliższej i dalszej przyszłości. Oczywiście, to zainteresowanie seminariami wyraża się nie tylko w kierowa­niu pod ich adresem różnych uwag, ale także w podejmowaniu dzieł odnowy formacyjnej.
Dziejowym impulsem do tej odnowy stało się… (…)

KS. TOMASZ TRZASKAWKA (ur. 1966), teolog, przewodniczący Sekcji Stałej Formacji Kapłańskiej przy Komisji Duchowieństwa Konferencji Epi­skopatu Polski, konsultor Komisji Duchowieństwa, delegat arcybiskupa gnieźnieńskiego ds. stałej formacji kapłańskiej, ojciec duchowny PWSD w Gnieźnie, b. sekretarz Zespołu ds. przygotowania nowych zasad formacji kapłańskiej w Polsce.