Bóg posłał swojego Syna, by w Nim dokonało się odkupienie naszych grzechów – zostaliśmy zbawieni, wyzwoleni z niewoli grzechu. Wydarzenia przekazane nam przez Biblię, związane z Jego ziemskim życiem Katechizm nazywa misteriami Jezusa. Stanowią one podstawę realizacji zbawczego misterium Chrystusa, czyli Jego Misterium Paschalnego. Każde pokolenie może korzystać z przywileju uczestnictwa w tym misterium, uobecnianym w liturgii Kościoła.

Naturę liturgii Kościoła stanowi uobecnianie misterium Chrystusa dokonujące się w rożnych obrządkach, korzystających z języka symbolicznego, trudnego dla człowieka ery konsumpcjonizmu i utylitaryzmu. Na początku swej posługi 14 maja 2025 roku papież Leon XIV wskazał, że „potrzebujemy odzyskać poczucie misterium, tak żywe [we Wschodnich] liturgiach, które angażują całą istotę człowieka, wyśpiewują piękno zbawienia i wzbudzają zdumienie nad wielkością Boga, która ogarnia ludzką małość! Jak ważne jest, byśmy, także na Zachodzie chrześcijańskim, na nowo odkryli sens prymatu Boga, wartość mistagogii”.

Misterium paschalne Chrystusa

Zbawcze misterium Boga dokonało się w konkretnym czasie i miejscu, w osobie Jezusa Chrystusa. Kulminacja dzieła zbawczego nastąpiła w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu, które zapoczątkowały wywyższenie ludzkiej natury Jezusa i Jego obecność wśród nas przez wylanie Ducha Świętego. Stanowiące przypieczętowanie Paschy Chrystusa wydarzenia wniebowstąpienia i zesłania Ducha Świętego włączają nas w dzieło Kyriosa i misterium Kościoła.
Od dnia Pięćdziesiątnicy Kościół w liturgii celebrował obecność zmartwychwstałego Chrystusa i Jego czyn zbawienia. Wspólnota Kościoła sprawuje święte misteria zgodnie z Jego poleceniem: „to czyńcie na moją pamiątkę!” (Łk 22,19; por. 1 Kor 11,24-25). Trwanie w tej nowej rzeczywistości paschalnej prowadzi do zjednoczenia z Bogiem.
„Pamiątka”, o której mówi Chrystus, nie jest kontemplowanym przez wspólnotę statycznym powtarzaniem historycznego wydarzenia Ostatniej Wieczerzy i ofiary krzyża. Jest dynamicznym uczestnictwem w dokonanym misterium zbawienia, które powierzył On Kościołowi. Dlatego określamy je słowem „anamneza”, czyli wspomnienie uobecniające.
Postrzegany przez nas zmysłami symbol liturgiczny odsłania ukrytą za nim niematerialną rzeczywistość. Oznacza to, że sprawowanie „pamiątki” Chrystusa wymaga… (…)

Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 108 (3) 2025.

KS. PIOTR KULBACKI, teolog, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, formator Unii Kapłanów Chrystusa Sługi; kurator Instytutu Formacji Pastoralno-Liturgicznej (KUL); przewodniczący Komisji Teologiczno-Programowej Ruchu Światło-Życie. Opublikował m.in. książkę Liturgia w formacji człowieka ku wolności. Studium w świetle myśli i dzieła ks. Franciszka Blachnickiego.