„«Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?» Jezus jednak, świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był przedtem? To Duch daje życie; ciało na nic się nie zda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą». Jezus bowiem od początku wiedział, którzy nie wierzą, i kto ma Go wydać. Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli nie zostało mu to dane przez Ojca». Od tego czasu wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?». Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Bożym»” (J 6,60-69).

Nie. To nie pomyłka. To artykuł dotyczący celibatu. Zacytowane słowa Jezusa zostały przez Niego wypowiedziane w kontekście mowy eucharystycznej o spożywaniu Jego Ciała. A jednak są one ważne dla całej Ewangelii. Chyba każdy ma takie fragmenty w pismach Nowego Testamentu, których trudno mu słuchać. Radykalizm z nich płynący przeraża – wszystko w nas zdaje się wołać: tak się nie da! Wtedy chętnie korzystamy z różnych metod egzegetycznych (skądinąd ze wszech miar cennych, potrzebnych i koniecznych), a zwłaszcza tych, które słowa Jezusa „wygładzają”, sprawiają, że przekaz ewangeliczny zdaje się bardziej „strawny”, ludzki, pasujący do naszych wyobrażeń i możliwości, „pojemności” rozumu. Bardziej chyba odpowiada nam romantyczne „ciepełko” niż szorstkość czy radykalizm Jego wypowiedzi. Trochę jak z Bożym Narodzeniem: sianko, miła atmosfera, „magia świąt”, choinka i bombki... Ikony Kościoła Wschodniego dość mocno naruszają ten klimat, przedstawiając chociażby żłóbek na wzór grobu. Słowo Boże w zasadzie na każdym miejscu uświadamia nam, że pierwszym – zarówno co do inicjatywy, jak i co do działania – jest Bóg. On, dając konkretne dary, łaski, charyzmaty, pokazuje również drogę i sposób ich realizacji. Do nas należy ich rozpoznanie w świetle słowa Bożego, wiary i rozumu, a także przede wszystkim nasza zgoda, nasze „tak” w ich przyjęciu. Bywa, że… (…)


Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 102 (1) Zima 2024.

EUGENIUSZ ZARZECZNY MIC (ur. 1966), przełożony (prowincjał) Prowincji Polskiej Zgromadzenia Księży Marianów, teolog duchowości, rekolekcjonista.