W kwietniu 2023 roku miałem zaszczyt przemawiać do Kapituły Generalnej Benedyktyńskiej Kongregacji Solesmes. Zgromadzeni poprosili mnie o refleksję na temat synodalności i świętości. Z początku wprawiło mnie to w zakłopotanie. Nie myślałem wcześniej o synodalności w kategoriach świętości.
Co prawda, słowo to rozbrzmiewało ostatnio tak często, że można było mieć wrażenie, iż odnosi się ono dosłownie do wszystkiego; choć w kategoriach zasadniczej więzi zazwyczaj kojarzy się je nie z ideałem eschatologicznym, ale z procesem zarządzania mającym odniesienie do wniosków kościelnego gremium, Soboru Watykańskiego II.
Obserwatorzy dowodzili, że wizja obecnie trwającego synodu jest jak przelanie się kielicha Soboru. Kard. Mario Grech, sekretarz generalny synodu, zachował większą ostrożność, przyznając, że słowo „synodalność” nie pojawia się w dokumentach soborowych, ale zaproponowanie go stanowi jakby wynikające z nich marzenie. Jeśli skonfigurowanie tego marzenia nastręcza nam trudności, to dlatego, że „synodalność” jest zmienna, skłonna raczej (jak zauważył inny autorytet) do bycia czymś jak morze, „dynamicznym, a nie statycznym”. (…)
Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 102 (1) Zima 2024.
ERIK VARDEN OCSO (ur. 1974), biskup-prałat Trondheim w Norwegii, ceniony rekolekcjonista, autor książek. Prowadzi bloga Coram Fratribus, cieszącego się popularnością na całym świecie. W Polsce opublikowano m.in. jego książkę Samotność przełamana.
