Gdy proboszcz parafii Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława Biskupa i Męczennika zapowiadał mój przyjazd wiernym i wspomniał, że mam 80 lat, ktoś z głębi kościoła zawołał: „80 lat? To on jeszcze chodzi?”. Zdumieli się też moi przyjaciele z Japonii i z USA: „To u was po osiemdziesiątce wysyłają do odpowiedzialnej pracy?”.
Tak mówili ludzie, którzy nie znali Pisma ani mocy Bożej. Bo Pismo mówi, że Mojżesz otrzymał powołanie wyprowadzenia Izraelitów z niewoli egipskiej, gdy miał lat 80 (Wj 7,7). Tak więc z Gidel, gdzie byłem już na bocznym torze, spacerowałem po lesie, odmawiałem Różaniec, liturgię godzin, spowiadałem, nagle zostałem wezwany do Warszawy. Zjawiłem się 12 lutego 2019 roku i dostałem asygnatę, po czym w duchu zakonnego posłuszeństwa dokonałem ewakuacji do Czortkowa. Zapewne wszystkie wektory, które spowodowały moje przeniesienie się na Ukrainę, poznamy po tamtej stronie. Fakty są takie, że po 28 latach pracy misyjnej w Japonii wróciłem do Polski. W lutym 2008 roku pojechałem po raz pierwszy na Ukrainę na pogrzeb mojego wychowawcy, o. Kaliksta Suszyły. Od niego otrzymałem habit w 1958 roku oraz imię zakonne Julian, które było jego imieniem chrzcielnym. Prowadziliśmy też ze sobą ożywioną korespondencję, jako że o. Kalikst żywił głębokie pragnienie misji na Wschodzie. W wieku 75 lat wyjechał nie na daleki, ale na bliski Wschód: Ukraina – Zakarpacie, żeby pod koniec życia wylądować w Czortkowie. Podczas uroczystości pogrzebowych nurtowała mnie myśl, aby… (…)
Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 99 (2) Wiosna 2023.
