Jean Corbon we wprowadzeniu do książki L’expérience chrétienne dans la Bible, poświęconej duchowej lekturze Biblii, omawiając etap królestwa w dziejach Izraela, zwraca uwagę, że władza królewska generuje te same sprzeczne postawy, które występują w naszym odniesieniu do innych: dominację i służbę. Władza – jak zauważa – jest potrzebna, by zabezpieczyć wspólne dobro, w przeciwnym razie miłość będzie niemożliwa. Niestety, często ulega ona skażeniu przewrotnością płynącą z egoizmu i staje się narzędziem wykorzystywania drugiego, a nie wspólnej realizacji dobra. To dlatego, im większa odpowiedzialność spoczywa na człowieku, tym bardziej potrzebuje on duchowej wolności. Władza rozumiana biblijnie istnieje tylko w odniesieniu do miłości, wymaga zatem wyzbycia się siebie i daru z siebie.
Warto przyjrzeć się losom pierwszych królów Izraela i opierając się na tym, podjąć refleksję nad sposobem sprawowania władzy, czy – jak to się mówi w zakonach – przełożeństwa, a szerzej w Kościele, posługi. Jakimi drogami szli pierwsi królowie Izraela i Judy? Co im się udało, a gdzie popełnili błędy? Warto spojrzeć na życie Saula i Dawida w perspektywie władzy jako trudnej miłości pasterskiej (dilectio pastoralis – tak mówił o tym w odniesieniu do Dawida św. Augustyn): miłości do powierzonej im przez Boga wspólnoty. (…)
KS. KRYSTIAN CHMIELEWSKI (ur.1979), wikariusz parafii Zwiastowania Pańskiego w Warszawie; studiował teologię dogmatyczną i duchowość na Papieskim Wydziale Teologicznym (obecnie Akademii Katolickiej) w Warszawie.
Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 98 (1) Zima 2023.
