„Bądź uwielbiony, Boże, w darze i tajemnicy kapłaństwa moich braci Ludwika i Sławomira” – pisze we Wstępie przeor najmłodszego w Polsce benedyktyńskiego klasztoru w Biskupowie na Śląsku Opolskim, o. Marcin Gromadecki. Świadectwo życia obu zakonników tchnie przede wszystkim uwielbieniem Boga. W rocznicę święceń prezbiteratu – 55. o. Ludwika i 25. o. Sławomira – jubilaci opowiadają o swoim dojrzewaniu do kapłaństwa. Dzielą ich różnica pokoleniowa, pochodzenie społeczne, cechy charakteru. Łączą determinacja w zmaganiach o wierność Panu Bogu w surowych warunkach życia dzieciństwa i młodości, głębia duchowych doświadczeń, hart ducha, otwartość na ludzi świeckich i na nowe wyzwania, więzi z Ruchem Focolari, przyjaźń.
Obaj wynieśli z domów rodzinnych głęboką wiarę i prawość. Obaj prosto i powściągliwie, bez wielkich słów, emocjonalnych ocen i komentarzy opowiadają o rzeczywistości, w której wzrastali. Czytelnikowi zapadną w pamięć bieda i powojenna tułaczka rodziny o. Ludwika, jego dziecięcy dramat trudu przebaczenia agresywnemu chłopakowi, epizod z groźnym atakiem małego Sławomira na kolegę i jego zachwyt sakramentem pokuty, a także doświadczenie przełomowych spotkań z ludźmi, m.in. z o. Rostworowskim i ks. Wojtyłą (o. Ludwik), fascynacja księżmi z parafii (o. Sławomir). Obaj są potwierdzeniem tego, że zewnętrzne realia i przeciwności, takie jak ustrój polityczny, niedostatek, ludzka nieżyczliwość czy niezrozumienie, nie muszą determinować człowieka w jego pragnieniach i decyzjach o wyborze drogi życiowej i o trwaniu na tej drodze. Pośród medialnej wrzawy wokół księżowskich dramatów i skandali jasne, proste świadectwo zawarte w tej niepozornej książeczce uzdrawia i krzepi.
ak
