Pomimo edyktu mediolańskiego z 313 roku trudno w jego cesarskiej władzy odnaleźć słowa Chrystusa: „Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszy między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, tak jak Syn Człowieczy, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu” (Mt 20,25b-28). Tradycja związana z In hoc signo vinces nazbyt przypomina pogańskie wyrocznie i zabobonne traktowanie symboli i znaków. Bez podważania prawdziwości konstantyńskiej tradycji, zwycięstwo krzyża nie manifestuje się ilością trupów przeciwnej armii, zdobywaniem ziemskiej władzy i zaszczytów czy zemstą na politycznych wrogach. Krzyż Chrystusa jest znakiem zwycięstwa przebaczenia nad zemstą, miłości nad gniewem, pokoju nad wojną. Wyraża posłuszeństwo Bogu oraz dar z własnego życia składany Jemu i braciom.
Od szubienicy do chwalebnego krzyża
Kościół pierwszych wieków nie zna krzyża jako znaku identyfikującego chrześcijan. Ale katecheza apostolska, zwłaszcza Pawłowa, głosi krzyż jako znak ofiary ze swego życia składanej… (…)
Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 101 (4) Jesień 2023.
KS. MACIEJ WAROWNY (ur. 1968), teolog, proboszcz w diecezji Fréjus-Tulon we Francji; członek zarządu Szkoły Formacji Duchowej Dzieła Ewangelizacyjnego w Archidiecezji Lubelskiej, autor medytacji biblijnych umieszczanych na stronach internetowych tejże Szkoły.
