Gdy dochodzi do podziału Ziemi Obiecanej, Kaleb daje świa­dectwo ludowi, że 45 lat wcześniej wysłał go Mojżesz, aby zbadać kraj. Przyniósł wtedy wiadomości zgodnie ze swoim sumieniem (Joz 14,7), a gdy pozostali „przerazili serce ludu”, on „poszedł całkowicie za Panem”: „Obecnie mam osiemdziesiąt pięć lat (...) i dzisiaj mam tę samą siłę, aby walczyć, aby wyruszyć naprzód lub wrócić” (ww. 8.11). Nadal, po 45 latach, jest do dyspozycji Pana. Chce objąć swoje dziedzictwo, pokornie wyznając: „Jeśli Pan jest ze mną, zdobędę je, jak mi to Pan przyrzekł” (w. 12). Skąd taka siła w Kalebie i taka pewność Bożej pomocy? Na pew­no z wytrwania przy prawdzie o Bogu i Jego obietnicach. Nie tylko poznał ich treść, ale także ich zasmakował. Umiał też wy­czekiwać ich wypełnienia, nie chwiejąc się co do wiary w działa­nie Opatrzności w jego życiu. Działał zgodnie ze swoim sumie­niem. Nie pozwolił, by coś było między nim a Bogiem. To słowo wypełniło się w Kalebie. Pozostał wierny Panu, którego poznał jako składającego obietnicę i dotrzymującego słowa. Jozue i Ka­leb jako jedyni ze zwiadowców nie wątpią w sens tej drogi, na którą ich wprowadził Pan. (…)

Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 101 (4) Jesień 2023.

KS. KRYSTIAN CHMIELEWSKI (ur. 1979), wikariusz parafii Zwiastowania Pańskiego w Warszawie po Archidiecezjalnym Seminarium Misyjnym „Re­demptoris Mater”; studiował teologię dogmatyczną i duchowość na Papie­skim Wydziale Teologicznym (obecnie Akademii Katolickiej) w Warszawie.