Od czasu Francisa Bacona nauki przyrodnicze nie są nastawione do świata jedynie kontemplatywnie. Przyrodzie z jednej strony stawia się pytania, a z drugiej próbuje się na niej wymusić odpowiedzi. Nauka ma służyć poznaniu świata, a także opanowaniu i przetworzeniu go w taki sposób, aby lepiej pasował do potrzeb człowieka.
Celem jest więc systematyczne wykorzystywanie odkryć naukowych do poprawy ludzkiej kondycji. Wiedzę – w tej perspektywie – zdobywa się po to, by panować nad światem przyrody. „Nowa zależność pomiędzy nauką i praktyką – zauważa Benedykt XVI – miała oznaczać, że panowanie nad stworzeniem dane człowiekowi przez Boga i utracone z powodu grzechu pierworodnego zostało przywrócone [przez naukę]” (SSa, 16).
O ile wcześniej odzyskania tego, co człowiek utracił wraz z wygnaniem z raju, oczekiwano od Chrystusa, o tyle teraz „odkupienia” i odzyskania utraconego „raju” oczekuje się od „świeżo odnalezionego związku pomiędzy nauką i praktyką” (SSa, 17).
Wytworzone przez człowieka „królestwo człowieka” byłoby alternatywą dla „królestwa Bożego” obiecanego przez Boga. Człowiek wszystko zawdzięczać będzie wyłącznie sobie. Mamy tu do czynienia z prometejską próbą przeciągania liny: kto jest silniejszy – Bóg czy człowiek? (…)



Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 100 (3) Lato 2023.


KS. PIOTR MAZURKIEWICZ (ur. 1960), profesor katolickiej nauki społecznej, pracownik Instytutu Nauk o Polityce i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Opublikował m.in. książki: Dwie wieże i minaret, W krainie bezżenności, Wiatr gna po niebie pacierze, Przemoc w polityce, Europeizacja Europy, Europa jako kinder niespodzianka oraz Kościół i demokracja.


 

Pastores poleca