Od wieków człowiek wyraża swój podziw wobec Stwórcy. Dzieje się to najczęściej przez słowo mówione, ale często wydaje się ono niewystarczające. Spotkanie człowieka z Bogiem rodzi potrzebę wychwalania Go, śpiewania wraz z całym stworzeniem pieśni pochwalnej, pieśni wdzięczności za okazane przez Boga dobro i łaskę. Na kartach Biblii takie pieśni znajdujemy m.in. w Księdze Wyjścia, kiedy Mojżesz wraz z Izraelitami, po zwycięskim przejściu przez Morze Czerwone, śpiewał pieśń ku czci Pana.

Cała Księga Psalmów jest zbiorem pieśni, które człowiek kieruje do Boga – są to słowa wdzięczności, skargi, błagania lub uwielbienia. Niektóre z biblijnych pieśni weszły na stałe do liturgii Kościoła, jak chociażby kantyki Maryi, Zachariasza czy Symeona, odmawiane co dzień w liturgii godzin. Do takich pieśni należy włączyć akatyst (gr. akatistos, dosł. „niesiedzący”) wywodzący się z tradycji bizantyjskiej, złożony ze strof pochwalnych ku czci Chrystusa, Matki Bożej czy świętych. Sam gatunek najprawdopodobniej wywodzi się z gatunku wschodniej poezji liturgicznej zwanej kondakionem. Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa… (…)

Więcej przeczytasz w najnowszym numerze kwartalnika PASTORES 100 (3) Lato 2023.

RAFAŁ MACIEJEWSKI (ur. 1987), śpiewak, pedagog Akademii Muzycznej w Łodzi, kantor łódzkiego klasztoru oo. dominikanów, prowadzący warsztaty muzyki liturgicznej.