Ta papieska wypowiedź może być pomocą w lepszym rozumieniu wywodzących się z prawa kanonicznego zakazów lub chociażby odradzania pełnienia przez duchownych określonych urzędów, funkcji czy zajęć. Duchowny jest wezwany przez Chrystusa do całkowitego oddania Mu się i do pełnienia posługi tak, by żadne inne zajęcia nie utrudniały realizacji tego, do czego jest powołany. W kontekście daru i obowiązku celibatu mówi się, że ma on dopomóc w tym, by kapłan łączył się z Chrystusem „niepodzielnym sercem” (KPK, kan. 277 § 1). Zwrot ten – o ile można uciec się do pewnej analogii – nie oznacza jedynie tego, że kapłan jest powołany do pełnego oddania się Chrystusowi, tak iż nie może dzielić swego serca między Nim a ludzką miłością, ale że powinien rezygnować z tego wszystkiego, co uniemożliwiałoby mu pełnienie posługi lub poważnie to utrudniało. Dlatego duchowny jest wezwany do rezygnacji z pewnych zajęć, funkcji czy zadań, które – choć same w sobie niekoniecznie muszą być postrzegane jako złe – jednak mogą stać na przeszkodzie w dobrym realizowaniu powołania kapłańskiego. (…)
Więcej przeczytasz w kwartalniku PASTORES 94 (1) Zima 2022.
Kwartalnik PASTORES 94 (1) Zima 2022 można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum:
- wersja papierowa TUTAJ.
- wersja elektroniczna (PDF) TUTAJ.
