Ikona barwą i kształtem zawiera w sobie – paralelnie do słowa Biblii i dogmatu – moc prowadzenia naszej wiary ku nadprzyrodzoności, w świat Bożych znaków, które są pomocą pośród chaosu otaczających nas słów i obrazów. Wystarczy tylko nauczyć się patrzeć na ikonę sercem. Tak jak sugeruje to Ewangelia, Corpus Paulinum, II Sobór Nicejski (787 r. – ostatni sobór niepodzielonego chrześcijaństwa) oraz św. Jan Paweł II swoim wezwaniem do „kontemplacji oblicza Chrystusowego”. Ikona dwóch Ojców Kościoła – św. Bazylego (329-379) i św. Grzegorza z Nazjanzu (330-391) – wywodzących się z okresu pierwszych lat wolności Kościoła po epoce prześladowań w cesarstwie rzymskim uczy wartości przyjaźni kapłańskiej i ukazuje ją jako promienne świadectwo dla kolejnych pokoleń. (…)