Z westchnieniem: „Jakoś to będzie” nie da się szczęśliwie przejść przez życie. Niekiedy elastyczne podejście do spraw i ludzi naprowadza na dobre rozwiązania. Kto jednak nie będzie angażował się w życie, prędzej czy później utraci jego sens. Co więcej, tego typu „beztroska” postawa zniechęca też otoczenie. Trzeba zatem odwagi życia, odwagi wychowywania i pasterzowania.

KRZYSZTOF WONS SDS

(...) Kapłańskiej odwagi nie zdobędę, troszcząc się o PR, zawracając sobie głowę myślami o tym, co powiedzą o mnie inni, albo rozglądając się na prawo i lewo za sympatykami moich pasterskich poczynań. Kapłańska odwaga rośnie wraz z wiarą w moc Ewangelii.

GRZEGORZ GÓRNY

Wspólna kanonizacja Jana XXIII i Jana Pawła II siłą rzeczy wymusza dokonywanie porównań i szukanie podobieństw między obu papieżami. To nie przypadek, że w 2011 roku Emanuele Roncalli, stryjeczny prawnuk Jana XXIII, wydał książkę I due Giovanni, w której opisał paralele łączące obu biskupów Rzymu, ogłoszonych niedawno świętymi.

KS. WOJCIECH BARTKOWICZ

Nikt nie rodzi się ojcem. Do ojcostwa się dorasta – i nie jest to proces liniowy. Potrafi on obfitować w momenty dramatyczne. Jak wielu wychowawców mogłoby opowiedzieć o swoich kłótniach i targach z Wszechmogącym, które odbyły się za pośrednictwem własnego biskupa: „Nie nadaję się do tego”, „Mam dziesięć powodów, by zajmować się czymś innym”, „Jest tylu lepszych ode mnie...”.

KS. MIROSŁAW CHOLEWA

(...) Trzeba dużo Bożej mocy, aby nie ulegać takiej modzie wciskanej nam z zewnątrz, a zachować ewangeliczny styl cichości, pokory, autentycznego miłosierdzia, ubóstwa, sprawiedliwości i czystości.

JOSH GENIG

(...) Sądzę, że ważne jest, aby głoszący koncentrowali się na mówieniu dokładnie tego samego, co mówił Jezus. Kaznodzieja nie ma zatem arbitralnie dodawać czegoś od siebie do rozważanego tekstu (nawet gdyby był to ważny argument teologiczny), ale przyjąć słowo Jezusa, a następnie tego samego Jezusa przybliżyć słuchaczom.

MICHAŁ ZIOŁO OCSO

(...) Znamy wielu ludzi, którzy zdobyli się na odwagę przekroczenia z Chrystusem zasłony trwogi, lecz kapitalne znaczenie dla mojego życia ma w tym względzie świadectwo św. Benedykta zapisane w jego Regule. Dokument ten do dnia dzisiejszego stanowi dla wielu chrześcijan źródło inspiracji i punkt odniesienia w mężnym przeżywaniu metanoi.

PIOTR KIENIEWICZ MIC

Niewiele jest spraw, które wywołują taką furię środowisk lewicowych lub lewicujących, jak akcje ruchów pro-life. Zresztą, wystarczy wspomnieć problematykę aborcyjną podczas kazania, by zauważyć szczególną reakcję wśród ogromnej części obecnych, wskazującą, że nie czują się wobec tej kwestii komfortowo, że dotyka ich ona osobiście i boleśnie.

Jeśli biskupowi zabraknie męstwa...

Z BP. JÓZEFEM GUZDKIEM, biskupem polowym Wojska Polskiego, rozmawia Anna Foltańska

Jakie formy biskupiego działania sprzyjają szczerości i więzi z prezbiterami? I jakie postawy prezbiterów pomagają biskupowi w pielęgnowaniu więzi z nimi?

Przede wszystkim radością biskupa jest to, że ma współpracowników, których może posyłać do powierzonych mu żołnierzy i ich rodzin, funkcjonariuszy wielu służb mundurowych oraz kombatantów i weteranów. Radością jest twórcze dzielenie z nimi daru Chrystusowego kapłaństwa. Dopiero w tym kontekście można rozmawiać o warunkach owocnej współpracy biskupa i księży, o ich wzajemnym wsparciu i szczerym dialogu.

Konferencję z udziałem KS. BP. ZBIGNIEWA KIERNIKOWSKIEGO, biskupa siedleckiego, biblisty, JÓZEFA AUGUSTYNA SJ, współtwórcy i pierwszego redaktora naczelnego „Pastores”, redaktora naczelnego „Życia Duchowego”, KS. MIROSŁAWA CHOLEWY, redaktora naczelnego „Pastores”, i KAZIMIERZA PEKA MIC, teologa, zastępcy redaktora naczelnego „Pastores”, prowadzi PAWEŁ BIELIŃSKI, dziennikarz Katolickiej Agencji Informacyjnej

Pastores poleca