(...) Augustyn często prosi wiernych, by się za niego modlili. Prośba jest nagląca zwłaszcza w homiliach o posłudze kapłańskiej. Kazanie O pasterzach zaprasza do modlitwy za biskupa zaczynającego homilię. Zachęta wielokrotnie powraca w innych kazaniach, ale mocno wybrzmiewa w rocznicę sakry biskupiej Augustyna. Jasne jest, że służba pasterska nie ma sensu, jeśli jest pozbawiona źródła, czyli życia modlitwą. Dlatego Augustyn stale wzywa wiernych do modlitwy, by posługa była owocna. I cytuje Pawła Apostoła, który gorąco pragnął, by go polecać. Bogu, żeby otworzył mu podwoje dla głoszenia Ewangelii: „Trwajcie gorliwie na modlitwie, czuwając podczas niej wśród dziękczynienia. Módlcie się jednocześnie i za nas” (Kol 4,2-3). Komunia z Panem nosi znak braterstwa: modląc się, jednoczymy się z Panem, a to zjednoczenie umacnia wiernych i sprawia, że stają się przyjaciółmi i braćmi. Dlatego Augustyn ponownie zwraca uwagę na obowiązek będący fundamentem życia biskupa: modlić się za swoich wiernych, zawsze mieć ich w sercu. I nawiązuje do Listu do Rzymian, w którym Paweł dwukrotnie stwierdza, że jego posługa polega na modlitwie i głoszeniu Ewangelii (Rz 1,9; 15,16). (...)