Od Redakcji
KAZIMIERZ PEK MIC    5

Artykuły
LECH KACZYŃSKI, Wolność i prawda    7
PAWEŁ KRZEMIŃSKI, Tak naprawdę to oni żyją...    12
KS. STANISŁAW HARĘZGA, Jezus nie działał sam    20
S. BEATA ZARZYCKA ZSAPU, Rozwój własny a życie oddane Ewangelii    27
KS. MIROSŁAW CHOLEWA, Kuźnia indywidualistów czy indywidualności?    36
JERZY GRZYBOWSKI, Czy psychologia komunikacji wystarczy?    43
MICHAŁ ZIOŁO OCSO, Związek oddzielonych    52
DOROTA ZDUNKIEWICZ-JEDYNAK, Komunikacja buduje wspólnotę    61
JAROSŁAW DUDAŁA, Taka plebania, taka parafia    72
WALDEMAR LINKE CP, Rozsyłanie po dwóch    80
KS. DARIUSZ JASTRZĄB, Judasz - apostoł wyobcowany    89

Nasza rozmowa
Pasterz zabezpiecza tyły. Rozmowa z KS. BP. ANDRZEJEM CZAJĄ    97

Nasza modlitwa
ANDRZEJ JEROMINEK MIC, Ikona obmycia nóg    109
MACIEJ ZACHARA MIC, Koncelebracja: historia, teologia, praktyka    115
WOJCIECH ŻYCIŃSKI SDB, Z cieni i obrazów do Prawdy    123

Nad nauczaniem Kościoła
PAWEŁ BIELIŃSKI, Wspólnota kapłańska     133

Z życia Kościoła
KS. TADEUSZ ALEKSANDROWICZ, Spotkania papieża ze swymi prezbiterami    141
MACIEJ JAWORSKI OCD, Małżeńska podróż ku świętości    150

Pytania i odpowiedzi
DARIUSZ KOWALCZYK SJ, Przełożeni wobec ex-księży    157

Świadectwa
Lepiej w jedności...     163
Ojciec czy szef?    166
Ramię w ramię    168
Nie potrafiłem zdobyć się na współpracę    170
Niebezpiecznie jest mieć pomysły...     173
Więzień w wolontariacie    176

Lektury    181
Kultura    188
Ogłoszenia    193
To Our Readers    194
Contents    196

Drodzy Czytelnicy!
Dar święceń jest dla każdego taki sam. Można go jednak urzeczywistniać na wiele sposobów. Czy to oznacza, że styl posługiwania jest rezultatem wyłącznej inwencji prezbiterów czy biskupów? Zawarta w temacie numeru dewiza: "Razem z Nim - wspólnie z innymi" nie wypływa z refleksji nad współczesnym życiem Kościoła - raczej stanowi postulat, czyli ukazuje kierunek przeżywania sakramentu święceń zgodnie z odnowionym myśleniem o posługiwaniu w Kościele i w świecie.

To było 70 lat temu. Zabijano ich - wcześniej skrępowanych - strza­łem w tył głowy. Tak by krwi było mało. Później - ciągle z orłami na guzikach mundurów - kładziono w głębokich dołach. Tu, w Katyniu, takich śmierci było cztery tysiące czterysta. W Katyniu, Charkowie, Twerze, w Kijowie, Chersoniu oraz w Mińsku - razem 21 768.

10 kwietnia 2010 tuż przed godz. 9.00 dochodziłem do warszawskiego klasztoru paulinów. Byłem umówiony z moim spowiednikiem, jak zawsze w wigilię święta Bożego Miłosierdzia. Gdy z nowym życiem wracałem Krakowskim Przedmieściem, w autobusie po raz pierwszy usłyszałem o śmierci.

Życie każdego człowieka obfituje w rozmaite działania. Ich źródłem mogą być same tylko zmysły bez pomocy refleksji i sądu rozumu. Na wyższym poziomie stoją działania oparte na rozumnym spojrzeniu i roztropnym sądzie.

Termin "indywidualizm" etymologicznie wywodzi się od łacińskiego słowa individuum, używanego na oznaczenie czegoś niepodzielnego lub stanowiącego samodzielną całość. Współcześnie pojęcie to cechuje się dużą wieloznacznością i pojawia w różnych kontekstach, między innymi w kontekście filozoficznym i psychologicznym. (...)

 

S. BEATA ZARZYCKA ZSAPU

Kiedy patrzymy na owoc pracy seminariów duchownych w Polsce, czyli nowo wyświęconych księży, trudno nie zgodzić się ze stwierdzeniem, że wielu spośród nich ma tendencje antywspólnotowe - są indywidualistami i to mimo nacisku kładzionego w seminarium na potrzebę wspólnoty.

Często narzekamy na kontakty z ludźmi. Nawet jeżeli pozornie są one poprawne, to nieraz czujemy ich powierzchowność, rutynę, ograniczenie do "załatwiania spraw". Czujemy się samotni, niezrozumiani we współpracy z ludźmi, wśród których pracujemy i którym służymy.

Czasami literatura wypowie coś lepiej niż teologia, która zapomniała, że jest literaturą - oto na Patriarszych Prudach w powieści Bułhakowa Mistrz i Małgorzata dochodzi do znaczącego spotkania pisarzy Miszy Berlioza i Iwana Bezdomnego z Szatanem przybyłym do Moskwy sprawdzić, jak się to sprawy mają z jej mieszkańcami.

Wyraz "wspólnota" jest używany w polszczyźnie w dwóch podstawowych znaczeniach. Gdy spostrzegamy, że łączy nas z kimś wspólnota celów, przekonań, pragnień, doświadczeń, zainteresowań, myślimy raczej o pewnym typie więzi z innymi.

Katowickie Osiedle Tysiąclecia to potężne blokowisko. W pamiętną niedzielę bez "Teleranka" poświęcono tam duży kościół. Za duży - mówią dziś ludzie, bo może nie wiedzą, że monumentalna świątynia z wieżą jak korkociąg  miała  służyć  całemu  osiedlu,  które  liczyło  wtedy  ponad 40 tysięcy mieszkańców.

Przejęci własnym powołaniem zbyt łatwo zapominamy, że Jezus do wykonania swej misji zbawczej nie potrzebował nikogo. Sam umarł na krzyżu i sam zmartwychwstał, a ci, których powołał do "chodzenia za Nim", byli obdarowani przez Niego łaską zbawienia jak wszyscy inni ludzie.

Postać intrygująca; najbardziej niepojęty z grupy dwunastu apostołów. Jego życie i śmierć stawia nas przed pytaniami największego kalibru. Jednym z nich jest choćby kwestia przyczyny zdrady Przyjaciela - Jezusa Chrystusa.

z KS. BP. ANDRZEJEM CZAJĄ, ordynariuszem opolskim, rozmawia ks. Wojciech Węckowski

Dlaczego rozumienie Kościoła jako komunii jest takie ważne?

Jan Paweł II, rozmyślając nad tożsamością człowieka, napisał: "Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa".

Jednym z bardziej widocznych przejawów posoborowej reformy liturgicznej było bardzo szerokie umożliwienie koncelebracji eucharystycznej, czyli sprawowania Mszy świętej przez wielu kapłanów.

Myśl Johna Henry'ego Newmana, nazywanego milczącym ojcem II So­boru Watykańskiego, jest współcześnie przedmiotem refleksji rozwijanej w bardzo różnych perspektywach intelektualnych.

Pastores poleca